OBIECUJĘ

Obiecuję – sobie przede wszystkim (bo Czytelników mam tu niewielu… 😉 ).
Że będę sumienniejsza w tych wpisach.
Teraz jestem zajęta fejsbukowaniem oraz poprawianiem „Masek”. Chyba powinnam przenieść tutaj mój dziennik-niecodziennik, bo komu, jeśli nawet tu jakimś cudem trafi, będzie się chciało przedzierać przez te gąszcze.
W konkursie na opowiadanie – rankingi. Zanim jury ogłosi werdykt, zaproponowano kolejną zabawę: jakich pięć opowiadań jest wg nas najlepszych. Chyba nie ośmielę się wyrokować, dużo jest naprawdę dobrych, trudno wyłonić pięć. Zresztą wg jakich kryteriów? Że pod niektórymi jest ogromna liczba komentarzy (zresztą niekoniecznie na temat)? Swoją drogą – nie zazdroszczę jurorom.
Dla mnie najważniejsza korzyść jest taka, że się znów zaktywizowałam pisarsko. Na sukces w konkursie nie liczę, to dla mnie przede wszystkim zabawa. I rozruszanie mózgu.
Następna zabawa to „opowiadanie na wyzwanie”, pomysł rzucony przez jednego z członków grupy. Opowiadanie miało się odnosić do jednego z najgłośniej tam komentowanych. Pięć osób wyzwanie podjęło, w tym ja. Wyprodukowałam takie coś, na szybko, w ciągu kilku godzin. Nie całkiem złe, a przy okazji znowu zagoniłam mózg do jakiegoś wysiłku.:)